مجموعه عناصر فرهنگی کهگیلویه و بویراحمد از آیین‌ها و زبان گرفته تا پوشش، موسیقی و باورهای جمعی نه‌تنها بخشی از حافظه قومی ما هستند، بلکه ابزارهایی برای آینده‌سازی فرهنگی‌اند، اگر آن‌ها را از روایت صرف به راهبرد تبدیل کنیم.
به گزارش پایگاه خبری شلالدون، کهگیلویه و بویراحمد استانی است که فرهنگ در آن صرفاً یک موضوع مطالعاتی نیست؛ فرهنگ در تار و پود زندگی جاری است. از بوی نان محلی در صبح‌های زمستانی تا نوای ساز لری در شب‌نشینی‌های روستایی، از مثل‌های پندآموز مادربزرگ‌ها تا رقص چوب در جشن‌ها – این فرهنگ، زنده است.
اما پرسش امروز این است:
چگونه این فرهنگ را مستند، تقویت و بازتولید کنیم؟
در سلسله مقالات پیشین، به موضوعات مختلفی پرداختیم:
نقش زنان روستایی در حفظ سبک زندگی ایرانی-اسلامی
دوگانگی فرهنگی نسل جوان
ظرفیت‌های جشنواره‌های محلی
اهمیت قصه‌ها و ضرب‌المثل‌های بومی
ضرورت تولید محتوای غیربازنشری در سایت‌های محلی
و توان رسانه‌های بومی برای تقویت هویت قومی
نکته مشترک در همه این مطالب چیست؟
این‌که فرهنگ محلی نیازمند «تولید آگاهانه»، «تداوم کاربردی» و «بازنمایی خلاقانه» است.
پیشنهادهای کلیدی:
۱. سیاست‌گذاری محتوایی سایت‌های بومی با محوریت تولید غیربازنشری
۲. تدوین بانک محتوای فرهنگی استان (قصه، مثل، تصویر، آوا، غذا، آیین‌ها)
۳. شبکه‌سازی میان فعالان فرهنگی محلی، معلمان، هنرمندان و نویسندگان جوان
۴. استفاده از رسانه‌های نو مانند پادکست، موشن‌گرافی و انیمیشن برای بازنشر سنت‌ها به نسل جدید
۵. مشارکت جوانان در طراحی و تولید محتوای بومی، نه فقط در مصرف آن
نتیجه‌گیری:
فرهنگ کهگیلویه و بویراحمد، اگرچه عمیق و ریشه‌دار است، اما نیاز به مراقبت دارد. اکنون زمان آن است که به‌جای فقط گفتن از فرهنگ، فرهنگ را اجرا کنیم؛ در سایت‌ها، در مدارس، در خانه‌ها، و در دل نسل‌های آینده.