در سکوت کوچه‌های خاکی روستاها، زنانی زندگی می‌کنند که بی‌هیاهو اما با نقشی اساسی، بار فرهنگ، ایمان، اخلاق و اقتصاد خانواده را به دوش می‌کشند. آن‌ها ستون‌های پنهان اما پایدار سبک زندگی ایرانی-اسلامی‌اند.
به گزارش پایگاه خبری شلالدون، در استان کهگیلویه و بویراحمد، زنان روستایی و عشایری، نه‌تنها مادر و همسر، بلکه معلم، طبیب، مربی اخلاق، حافظ سنت‌ها و گاهی تنها پیونددهنده نسل‌ها هستند. در ساختار اجتماعی این مناطق، زن بومی هم پوشش سنتی را حفظ کرده، هم تغذیه سالم بومی را پاس داشته، و هم در تربیت فرزندان نقش‌آفرین اصلی بوده است.
در روزگاری که هجمه‌های رسانه‌ای و سبک‌های زندگی مصرف‌گرا بسیاری از جوامع را دچار بی‌هویتی کرده، زنان روستایی همچنان پایبند به:
حجاب اصیل محلی و عفت اجتماعی
نظم خانوادگی بر پایه احترام به بزرگ‌تر
پرهیز از اسراف و حفظ اقتصاد مقاومتی
انتقال مفاهیم دینی در دل روایت‌ها و تربیت فرزندان
هستند و سبک زندگی اسلامی را نه با شعار، که با عمل حفظ کرده‌اند.
با این حال، این زنان با چالش‌هایی نیز روبه‌رو هستند:
کمبود حمایت‌های آموزشی و بهداشتی
نبود فرصت‌های شغلی پایدار
نگاه‌های تحقیرآمیز از سوی جامعه شهری
و فراموش‌شدن نقش‌های سنتی آنان در رسانه‌ها
راهکار چیست؟
توانمندسازی زنان روستایی از طریق آموزش مهارت‌های نوین
ایجاد بازار برای تولیدات خانگی و صنایع دستی بومی
روایت و مستندسازی تجربه‌های زیسته آنان در قالب کتاب، فیلم و رسانه
تبدیل زنان روستا به الگوهایی فرهنگی در رسانه‌ها و آموزش‌ها
نتیجه‌گیری:
اگر به دنبال حفظ سبک زندگی ایرانی-اسلامی هستیم، باید زن روستایی را نه به عنوان مخاطب، بلکه به‌عنوان عامل فرهنگی بشناسیم. او مادر فرهنگ است؛ اگر دیده شود، اگر حمایت شود، می‌تواند فرهنگی را زنده نگه دارد که ریشه در ایمان، قناعت و شرافت دارد.