گچساران که به «پایتخت نفتی جنوب» معروف است، در دل خود ترکیبی از توسعه صنعتی و میراث فرهنگی را جای داده؛ شهری که در کنار پالایشگاه و خطوط لوله، قصه‌هایی از فرهنگ بومی، آئین‌های مذهبی، موسیقی سنتی و سبک زندگی عشایری را حفظ کرده است.
به گزارش پایگاه خبری شلالدون، با وجود چهره صنعتی و مهاجرپذیر شهر، ریشه‌های فرهنگی گچساران از خاک ایل بویراحمد و قشقایی تغذیه می‌شود. از مراسم آیینی همچون «چمر»، تا شعرخوانی‌های شبانه و موسیقی لری و قشقایی، گچساران تنوع فرهنگی زنده‌ای دارد که در کمتر شهری به این شکل ملموس دیده می‌شود.
اما چالش اینجاست که توسعه شهری سریع، در کنار مهاجرت‌های گسترده و تمرکز بر اقتصاد نفتی، موجب شده بخشی از هویت فرهنگی شهر به حاشیه رانده شود. امروزه کمتر نوجوانی در گچساران از آیین‌های سنتی یا ریشه‌های فرهنگی محلات قدیمی شهر خبر دارد.
برای بازتعریف رابطه بین توسعه و فرهنگ در گچساران، باید سیاست‌هایی هدفمند اجرا شود:
ایجاد موزه فرهنگی با محوریت تاریخ نفت و مردم
ثبت مستندات فرهنگی اقوام ساکن در شهر
اختصاص بودجه برای تقویت هنرهای نمایشی بومی
برگزاری جشنواره‌های موسیقی محلی و غذاهای سنتی
رسانه‌ای چون صدای باشت با داشتن برد منطقه‌ای، می‌تواند صدای مردم گچساران را در حوزه فرهنگی به گوش مسئولان استانی و حتی ملی برساند.
فرهنگ گچساران، گنجی است که اگر حفظ نشود، در هیاهوی چاه‌های نفت خاموش خواهد شد.
پدیدآورنده:
سعید نظری‌پوران – روزنامه‌نگار حوزه نفت و فرهنگ محلی